Doe Berlijn een keertje anders, voordeliger. Vandaag nog €69!

Guest blog verzorgd door TicketSpy fiend Andrea Voets  (andreavoets.com)

Hoofdsteden lijken net aparte republieken binnen de staat. Amsterdam is een eiland binnen Nederland, Brussel heeft zelfs zijn eigen regering en ministers en Berlijn lijkt in niets op andere steden die ik al in Duitsland heb gezien. Met de trein door Duitsland trekken maakt me niet altijd even vrolijk. Bij elk station valt het enorme gebrek aan fantasie me op, alsof de steden enkel gebouwd zijn om de meest basale dagplanning van de mens mogelijk te maken: eten, slapen, werken en je verplaatsen.

Berlijn heeft daar ook iets van weg, maar er zijn ook mooie gebouwen, brede avenues en gigantische monumenten te vinden, van een grootsheid en een formaat dat ik zowel imposant als angstwekkend vind. Berlijn is geen mooie stad in de klassieke zin van het woord. Ik vind het eerder een ruige, fascinerende en dramatische stad. Je voelt op elke straathoek dat er nog maar zo kort geleden zoveel is gebeurd.

mensen die ik ontmoet, zijn onder het communisme opgegroeid en overal vind je herinneringen aan de oorlog, zoals het Joods Historisch Museum, het Holocaustmonument en de Gedachteniskirche. In mijn ogen drukken ze een donker stempel op het stadsbeeld. Ik kan ze nog niet nonchalant voorbij fietsen, maar de Berlijners lijken er een stuk relaxter mee om te gaan.

Dan heb je nog die kleine bubbel binnen de stad: de wereld van het conservatorium, de musici, orkesten en artiesten. Klassieke musici zijn vaak  doorgedraaide perfectionisten met heremietachtige trekjes, maar ook sociale dieren met een sterk wij-gevoel. Het is een bubbel waarin ik mij thuis voel omdat bijna iedereen gedreven en gemotiveerd is en we elkaar makkelijk begrijpen, omdat we grote delen van ons leven op dezelfde manier hebben doorgebracht: al spelend.

Mijn naam is Andrea Voets. Ik ben 23 jaar en sinds oktober volg ik de master harp aan de ‘Hochschule für Musik ‘Hanns Eisler’, mede dankzij de steun van het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Mijn ouders zijn Nederlands, maar ik ben geboren en getogen in met mooie Vlaamse Brugge. Op mijn zeventiende verhuisde ik naar Amsterdam, volgde daar de bachelor harp aan het Conservatorium van Amsterdam en studeerde filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Eigenlijk denk ik dat het bijna onmogelijk is om formeel zoiets persoonlijks als muziek te studeren. Dit vak kan beter samengevat worden als een lange, persoonlijke zoektocht, waarin je jezelf al op jonge leeftijd heel erg tegenkomt. Dat werpt vragen op die sommige mensen zich pas tijdens hun midlifecrisis voor het eerst durven te stellen, wat een excellente kans tot persoonlijke ontwikkeling biedt. Of het breekt je en laat je stuurloos achter, dan kan natuurlijk ook.

Na mijn bachelorexamen werd het duidelijk dat ik niet verder door kon groeien in Nederland en ging ik op zoek naar een nieuwe docent. Uiteindelijk besloot ik om bij Maria Graf in Berlijn te gaan studeren en het bevalt me hier uitstekend. Klassieke muziek is een alles omvattende studie die altijd op de eerste plaats komt. Ik studeer zo’n vijf uur per dag, heb daarnaast  zo’n vier uur les, repetities of concerten en zit ongeveer twee uur achter mijn bureau de ondernemende kunstenaar uit te hangen.  Het is een werkdruk waar ik aan gewend ben geraakt, maar het is en blijft een evenwichtsoefening om je energie en concentratie goed over de dag te verdelen en niet het gevoel te krijgen dat het leven aan je voorbij schiet.

Het conservatorium is anders dan dat in Amsterdam. Het grootste verschil zit hem erin dat er minder studenten worden toegelaten en er meer aandacht en geld overblijft voor de gelukkigen die het toelatingsexamen wel gehaald hebben. Dit commitment naar de studenten toe geeft mij meer vertrouwen in een goede afloop van dit avontuur. Muziek studeren is een onzekere bezigheid: na al deze jaren twijfel ook ik er soms nog aan of ik het wel zal redden in het harde, overbevolkte culturele wereldje. Maar de keuze is eigenlijk erg simpel: ik heb de allermooiste ervaringen in mijn leven te danken aan het feit dat ik op mijn zeventiende mijn passie durfde te volgen en zolang deze droom blijft duren, geniet ik met volle teugen.

Wil je, eenmaal in Berlijn, ook een kijkje nemen in de aparte wereld van klassieke musici? Kom dan naar één van de vele gratis concerten aan de ‘Hochschule für Musik ‘Hanns Eisler” aan de Schlossplatz of van de ‘Universität der Kunste’ in het Westen van de stad. Drink veel te dure wijn samen met de musici en zangers van de Deutsche Oper in hun kantine annex restaurant. En ken je een creatieve ziel die naar Berlijn verhuisd is? Laat hem of haar je dan meenemen naar één van de vele huisfeesten of Kneipe Abenden die wij na het spelen van de laatste noot van de dag meer dan verdiend hebben.

Ondertussen is mijn hart verspreid geraakt over drie landen: in Vlaanderen ligt het bij mijn ouders en zus, in Amsterdam bij mijn vriend, vrienden en de stad. En nu ook een beetje in Berlijn, de plek waar ik voor het eerst ongeremd over mijn toekomst ben gaan dromen.

Gelukkig hebben we easyJet…… en Transavia!

• Berlijn €69 (super deal!)